Dembowski Leon (1823–1904) malarz. Był za czasów Matejki profesorem Szkoły Sztuk Pięknych. W pracowni jego kształcili się Grabowski Wojciech i Tarnowski Stanisław. W późniejszych latach objął posadę profesora w szkole realnej w Krakowie. Największą działalność malarską rozwinął między latami 1854–73. Pejzażysta, malował tak olejno jak i akwarelą widoki Krakowa, jego okolic, m. i.: Wawel, Z drogi na kopiec Kościuszki, Z Przegorzał, Krzeszowice, Bielany (w Muzeum Lubomirskich we Lwowie), z Poznańskiego: Jezioro Gopło, Kruszwica. Malował wiele pejzaży z Podkarpacia, z Sandeckiego, z Biecza, z Tatr, z Pienin itd. Zdarzyły się i widoki z zagranicy, jak: jezioro Gmunden i Berchtesgaden. W Krakowie wystawiał w latach 1854–89, i tam zmarł 21 II 1904.
Antoniewicz B., Katalog 1894; Świeykowski, Księga T. P. S. P.; »Tyg. Il.« 1904, s. 219; Thieme–Becker.
Helena d’Abancourt